Λουτράκι Αλμωπίας ΑΦΜ: 147813969 ΔΟΥ: ‘Έδεσσας

 

 

 

ΤΟ ΟΡΟΣ ΠΙΝΟΒΟ

 

 

Το όρος Πίνοβο είναι ένα σχετικά άγνωστο βουνό.

​

To όρος Πίνοβο, με τη μεγάλη κορυφογραμμή και τις καταπράσινες πλαγιές του, ξεπροβάλλει χαρακτηριστικά ανάμεσα στο Καΐμακτσαλάν και τη Τζένα με τον επιβλητικό βράχινο όγκο του που απλώνεται στα βορειοανατολικά του ορεινου ογκου του Βόρα ανάμεσα στα όρη κυρίος κορυφη Προφ. Ηλίας (Καϊμάκτσαλάν η Νίτσε) , Κόζιακα και Τζένα, ανήκει στο ορεινο συμπλεγμα του Μακεδονικού Κόζιακα του Όρους Βόρας.

 

Το ύψος του φτάνει τα 2.156 μ. στο ψηλότερο σημείο του (κορυφή Κορφούλα).

 

Άλλες κορυφές του βουνού είναι το Βίσογκραντ  (2.150 μ.) και ο  Καλόγερος (1.873 μ.).

​

Στο Πίνοβο δεσπόζουν τα πυκνά δάση οξυάς και πεύκης που φτάνουν ως και τα 1.800 μ., τα οποία έχουμε την τύχη να απολαύσουμε κατά τη διάρκεια της ανάβασής μας.

 

Από τα 1.800 μ. και πάνω κυριαρχεί η αλπική βλάστηση με πλήθος λουλουδιών τα οποία είναι ανθισμένα όλο το καλοκαίρι.

 

Πλούσια επίσεις είναι και η πανίδα του βουνού.

 

Η περιοχή αποτελεί καταφύγιο για την καφέ αρκούδα και τον λύκο, ενώ με λίγη τύχη μπορεί κανείς να συναντήσει ζαρκάδια.

​

Στους αιθέρες κυριαρχούν σπάνια αρπακτικά πτηνά όπως ο χρυσαετός, ο φιδαετός και ο ασπροπάρης.

​

Τα χαλάσματα και τα λιγοστά πυρομαχικά στην κορυφογραμμή και στις πλαγίες υπενθυμίζουν ότι το Πίνοβο μετατράπηκε σε σκληρό πεδίο μάχης κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα Ελληνικά, Γαλλικά και Σέρβικα στρατεύματα, μαζι με Αποικιακά συγκρούστηκαν με Βουλγαρικά και Γερμανικά.

 

Τα δύο  Σέρβικα Πυροβόλα, που για χρόνια δέσποζαν κάτω από την κορυφή αποτελώντας πόλο έλξης επισκεπτών, απομακρύνθηκαν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Οι κάτοικοι του Αετοχωρίου εξακολουθούν να μη γνωρίζουν που έχουν μεταφερθεί τα κανόνια ή ποιος ευθύνεται για την αρπαγή.

​

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ

 

Καταφύγια :

Δεν υπάρχουν καταφύγια στο βουνό, ωστόσο υπάρχει δυνατότητα φιλοξενίας στον πολιτιστικό σύλλογο Αετοχωρίου, που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού.

 

Οι γνωστότερες πεζοπορικές διαδρομές ξεκινούν από το Αετοχώρι το οποίο βρίσκεται περίπου τριάντα χιλιόμετρα μακριά από την Αριδαία.

Το χωριό μοιάζει ερημωμένο αλλά η ζωηράδα των λιγοστών κατοίκων και η όρεξη για επαφή και κουβέντα με τους επισκέπτες θυμίζουν κάτι από την παλιά φιλοξενία που χαρακτήριζε τον ελληνικό λαό.

Ακόμη και για το βουνό όλοι έχουν κάτι να πουν, στοιχείο που δείχνει ότι δεν έχουν χάσει την επαφή τους με τη φύση, σε αντίθεση με τους ανθρώπους των πόλεων, αλλά συχνά και της υπαίθρου.

 

Κλασική διαδρομή για την κορυφή

 

Το κλασικό μονοπάτι για την κορυφή του ξεκινάει από την πλατεία του χωριού «Αετοχώρι» όπου υπάρχει και πινακίδα στον πλάτανο που δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Μόλις βγούμε έξω απ το χωριό στην πρώτη δεξιά στροφή του δρόμου στρίβουμε δεξιά σε εγκαταλελειμμένο στρατιωτικό χωματόδρομο που μας ανεβάζει στην παλιά μπάρα του στρατού. Συνεχίζουμε στον χωματόδρομο και αφού περάσουμε ενα μικρό ρέμα αφήνουμε τον δρόμο και ακολουθούμε το μονοπάτι στην πλαγιά με βόρεια κατεύθυνση ακολουθώντας την πολύ καλή σηματοδότηση. Απ εδώ και για δύο ώρες το μονοπάτι ελίσσεται σε πυκνό δάσος χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Αφού προσπεράσει έναν ακόμα χωματόδρομο, και ανέβουμε μια μικρή απότομη σάρα το μονοπάτι μας οδηγεί έξω από το δάσος σε ανοικτή πλαγιά με πολλά μικρά ρέματα.
Συνεχίζουμε προς τα πάνω, προσπερνάμε από αριστερά ενα μεγάλο τριγωνικό βράχο και λίγο πριν το διάσελο ψηλά στην κορυφογραμμή δίπλα σε μια μεγάλη σάρα, το μονοπάτι κάνει μια στροφή προς τα δυτικά και τραβερσάρει πια την απότομη πλαγιά για αρκετή ώρα μέχρι που συναντάμε μια πυραμίδα στην συνοριακή γραμμή.

Από το σημείο αυτό η πορεία προς την κορυφή είναι πολύ εύκολη αφού διακρίνετε στο βάθος σε απόσταση 2 χιλιομέτρων και απέχει μόλις μισή ώρα.

Με νοτιοδυτική κατεύθυνση διασχίζουμε την πλατιά ράχη που βρίσκετε μπροστά μας και μας οδηγεί στην βάση του κώνου.

Άλλα εκατό μέτρα υψομετρικής διαφοράς και βρισκόμαστε στην κορυφή του βουνού στα 2154 μέτρα.

 

​

Προτεινόμενη διαδρομή

 

Αετοχώρι – Μαύρος Βράχος – κορυφή:

 

Ξεκινάμε από το κέντρο του χωριού, δίπλα από το κτίριο του πολιτιστικού συλλόγου Αετοχωρίου, όπου υπάρχει και ταμπέλα με πληροφορίες για την ανάβαση.

Τα πρώτα μέτρα γίνονται σε χωματόδρομο, ως την πέτρα με το κίτρινο βέλος που μας δείχνει το μονοπάτι.

Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε παράλληλα με το δρόμο μέχρι να ξανασυναντήσουμε έναν χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε.

Προσπερνάμε την στρατιωτική μπάρα και μία σπηλιά με θέα προς την κοιλάδα καθώς και ένα περιφραγμένο τμήμα στο αριστερό μας χέρι.

Το μονοπάτι ξεκινά από τη δεξιά πλευρά του δρόμου, σε μία αριστερή στροφή με πυκνή βλάστηση.

Τα πρώτα κίτρινα σημάδια διακρίνονται με δυσκολία ανάμεσα στις φτέρες, οπότε συνεχίζουμε με προσοχή ώσπου μπαίνουμε σε δάσος οξιάς.

 

Από εδώ αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε ευδιάκριτο μονοπάτι.

Στη συνέχεια ξανασυναντάμε εναν δασικό δρόμο, στρίβουμε αριστερά και σε λίγο ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι δεξιά μας. Μπαίνουμε στο μονοπάτι και σε λίγο έχουμε θέα την κορυφογραμμή του βουνού, ενώ υπάρχει και ένα μικρό ξέφωτο για στάση πριν από την πρώτη μικρή σάρα.

Σε λίγη ώρα φτάνουμε στα τελευταία δέντρα και στο αλπικό κομμάτι του βουνού.

Εδώ υπάρχει και ένα μικρό ρέμα, αριστερά από το μονοπάτι. Ευθεία μπροστά μας βλέπουμε το ύψωμα Καλόγερος      και αριστερά μας τον Μαύρο  Βράχο, ο οποίος ειναι μία αναρριχητική πρόκληση.

 

Κάτω από τον Καλόγερο, βρίσκεται η τελευταία πηγή πριν το Αλπικό κομμάτι.

Συνεχίζουμε προς τον Μαύρο  Βράχο, τον προσπερνάμε από αριστερά και ανηφορίζουμε έχοντας αριστερά μας και τον Καλόγερο, με κατεύθυνση το διάσελο κάτω από την κορυφή

                 .

Λίγο πριν το διάσελο, στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε το μονοπάτι προς την κορυφή.

Η σήμανση είναι καλή και το μονοπάτι καθαρό.

Περνάμε κάτω από την κορυφή του Βίσογκραντ  και σε λίγο συνεχίζουμε δεξιά πορεία και αργότερα αριστερά μέχρι την κορυφή.

 

Από εδώ η πορεία πρός την Κορυφή είναι ευδιάκριτη και μπορούμε να ακολουθήσουμε δική μας κατεύθηνση προσέγκισης.

Η Κορυφή μέχρι και την τελευταία στιγμή κρύβεται πίσω από άλλες μικρότερες.

 

Φτάνοντας βρίσκουμε τσιμεντένιο κολωνάκι, συνοριακή πυραμίδα ενώ έχουμε θέα προς το όρος Πάικο το Καϊμάκτσαλάν  και την Μικρή  Τζένα.        .

 

​